آزمون آنلاین فارسی 2 - درس شانزدهم : قصّه ی عینکم | آزمون شماره 6493

سیلاب ریشۀ ما نتواند از زمین کنْد/خار علایق از بس دامان ما گرفته (پایداري)

خویش را پیش تر از مرگ خبر باید کرد/در حضَر فکر سرانجام سفر باید کرد (پیش بینی و عدم غفلت)

آن چه او ریخت به پیمانۀ ما نوشیدیم /اگر از خمر بهشت است و گر از باده مست (تسلیم و رضا)

به هواداري او ذره صفت رقص کنان/  تا لب چشمۀ خورشید درخشان بروم (کشش و کوشش)

رسول پرویزي، نادر ابراهیمی، مجید واعظی          

حسن حسینی، رسول پرویزي، جلال متینی

مجید واعظی، جلال متینی، اسلامی ندوشن                   

حسن حسینی، نادر ابراهیمی، اسلامی ندوشن

تو بدین لعل گهربار که داري حیف است / که ثناي کف بخشنده داور نکنی

پیر خمّار تو را خشت سرخم نکند / تا گل قامتت از باده مخمّر نکنی

چشم دارم ز لب لعل تو من اي ساقی / که براتم به لب چشمۀ کوثر نکنی

چرخ مینا شکند شیشۀ عمر تو به سنگ / گر ز مینا می گلرنگ به ساغر نکنی

شش                      

هفت                          

هشت                              

نه