آزمون آنلاین فارسی 2 - درس دهم : بانگ جَرَس | آزمون شماره 1809

شکر کند چرخ فلک ، از ملک و ملک و ملک/ کز کرم و بخشش او ، روشن و بخشنده شدم
 

به بوی زلف تو دادم دل شکسته به باد/ بیا که جان عزیزم فدای بوی تو باد
 

وفا را زاد مادر چون مرا زاد/ جفا را زاد مادر چون تو را زاد
 

درد بی‌عشقی ز جانم برده طاقت ورنه من/ داشتم آرام تا آرام جانی داشتم

ز عشق ناتمام ما جمال یار مستغنی است / به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا را (متمم)
 

ندای عشق تو دیشب در اندرون دادند / فضای سینه حافظ هنوز پر ز صداست (مضاف الیه)
 

عشق آن لولی سرمست خریدار من است / طبله عطر گل و زلف عبیرآمیزش (نهاد)
 

خونم بریخت وز غم عشقم خلاص داد / منت پذیر غمزه خنجرگذارمت (متمم) 
 

فرض است فرمان بردن از حکم جلودار/ گر تیغ بارد ، گو بیارد ، جان سپر کن (مثال و نمونه ـ پیشرو و کسی که جلوتر از همه در یک کاروان حرکت می‌کند)
 

دریادلان راه سفر درپیش دارند/ پا در رکاب راهوار خویش دارند (حلقه‌ای فلزی که در طرف زین اسب قرار دارد و سوار پا در آن می‌گذارد ـ راه‌راه)
 

گاه سفر شد باره بر دامن برانیم/ تا بوسه‌گاه وادی ایمن برانیم (اسب ـ دره)
 

از هر کران بانگ رحیل آید به گوشم/ بانگ از جرس برخاست وایِ من خموشم (طرف ـ سفر کردن)