آزمون آنلاین فارسی 2 - درس ششم : پرورده ی عشق | آزمون شماره 7380

بدو گفت آری گزارم پیام/بدین سان که گفتی و بردی تو نام 

همه فخر و همه دولت برای شاه می زیبد/ چرا در قید فخری تو چرا دربند عاری تو 

آری لقبش بود سعادت بک عالم /زان پیش که اشخاص به القاب در آمد 

مشو نومید از دشنام دلدار/که بعد رنج روضه روز عید است 

عشقت رسد به فریاد ار خود بسان حافظ/قرآن زبر بخوانی در چهارده روایت ( مفعولی)

باغبان ز خزان بی خبرت میبینم/آه از آن روز که بادت گل رعنا ببرد ( مفعولی )

صنعت نکن که هر که محبت نه راست باخت/عشقش به روی دل در معنی فراز کرد ( اضافی) 

طوطیی را به خیال شکری دل خوش بود/ ناگهش سیل فنا نقش امل باطل کرد( اضافی)

من بحل کردمت ای جان که بریزی خونم / ور نریزی تو مرا مظلمه داری نه بحل =(مضاف الیه)

هان و هان ناقۀ حقیم و تعرض میکند / تا نبرد سرت​​​​ان را سر شمشیر اجل =(مفعول)

گر امان خواهی امانی ندهدت آن بی امان / می کشد جان را از این گل تا به سر بالای دل = (متمم)

سررشته صبوری را ببین بگذار کوری را / ببین تو حسن حوری را صبوری نبودت مشکل = ( مضاف الیه)