آزمون آنلاین فارسی 2 - درس هفتم : باران محبّت | آزمون شماره 2428

بی گل روی تو در چشم من از باغ وجود/هرچه آید همه خاشاکی و خاری بوده ست

هم آنگه بیاورد و جامی نبید/ که شد رنگ آتش از او ناپدید

همه عمر برندارم سر از این خمار مستی/ که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی

نهادند کافور و مشک و گلاب/ بگسترد مشک از بر جای خواب 

گوهر شوخ گریبان صدف پاره کند/چرخ اگر تربیت ما نکند معذور است 

زمان خوشدلی دریاب دریاب/که دائم در صدف گوهر نباشد 

تا در طلب گوهر کانی کانی/ تا زنده به بوی وصل جانی جانی 

قطره باران که در افتد به خاک/زو بدمد بس گوهر تابناک

با زبردستی سپهرآهنين پی برنداشت / از امانت بار سنگين که من برداشتم

 آسمانها سر به جيب فکر ماست /  تا کجا بار امانت برد خم

گر به صورت عارفی رفت از جهان  / جان امانت داشت با جانان سپرد

وآنجا که عرضه داده عشقت امانت خود  / هم کوه پست گشته هم چرخ در رميده

مرصادالعباد، غزلیات شمس، تذکره‌الاولیا، لیلی و مجنون

تذکره‌الاولیاء، غزلیات شمس، لیلی و مجنون، مرصاد‌العباد

مرصاد‌العباد، لیلی و مجنون، تذکره‌الاولیا، غزلیات شمس

تذکره‌الاولیاء، مرصادالعباد، لیلی و مجنون، غزلیات شمس

دیگران دل می‌برند اما تو جانم می‌بری
 

بر شکل آدمند ولی دیوزاده‌اند
 

گر دل ببری شاید زیرا که تویی دلبر
 

گِل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند