آزمون آنلاین فارسی 2 - درس هفتم : باران محبّت | آزمون شماره 6003

ز _ الف _ ب

الف _ د _ ج

ج _ ب _ ه

و _ ز _ د

وگر به خنده درآیی چه جای مرحم ریش/که ممکن است که در جسم مرده جان آری

ز چشم مست تو واجب کند که هشیاران/حذر کنند ولی تاختن نهان آری

ز حسن روی تو بر دین خلق می ترسم/که بدعتی که نبوده است در جهان آری

اگر به تحفه جانان هزار جان آری/محقر است نشاید که بر زبان آری

ابلیس پرتلبیس گرد (قالب/ غالب) آدم برآمد و طواف آن کرد.

هر عصب و فکر به منبع (بی‌شائبه/ بی‌شاعبه) ایمان وصل بود و به این دنیا دل نمی‌بست.

وی در انجام آن‌کار (اهمال/ احمال) را جایز نمی‌شمرد.

جلال‌الدین به (اسرار/ اصرار) مریدان، مجلس وعظ مجدد خود را برپای کرد.

پا‌ی‌مردی: خواهشگری- میانجی‌گری- شفاعت

حریف: همدم- همکار- هماورد

صولت: هیبت- شکوه- حمله

فضل: افزونی- بخشش- سروری

روزها: محمّدعلی اسلامی ندوشن، اسرارنامه: جلال‌الدّین محمّد مولوی

اسرار التّوحید: محمّد بن منوّر، مرصادالعباد: نجم‌الدّین رازی

لیلی و مجنون: وحشی بافقی، تذکره‌الاولیاء: عطّار نیشابوری

زندگانی جلال‌الدّین محمّد: بدیع‌الزّمان فروزانفر، روزها: لطفعلی صورتگر