آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس چهارم : سبک شناسی قرن های 7 و 8 و 9 (سبک عراقی) | آزمون شماره 9597

بسوزند چوب درختان بی‌بر/ سزا خود همین است مر بی‌بری را

بدان کوش تا زود دانا شوی/ چو دانا شوی زود والا شوی

به قد تو گویی سروی است در میان قبا / به روی گفتی ماهی است بر نهاده کلاه

دوای عاشق دلخسته را معشوق می‌داند/ کسی تا درد نشناسد نمی‌داند دوای من

گرچه رنگ عاشقان از غم شود چون زعفران / ما همه شادی ز رنگ زعفرانی یافتیم

قیاس کردم و تدبیر عقل در ره عشق / چو شبنمی است که بر بحر می‌کشد رقمی

دلا با تو وفا کردم کزین بیشت نیازارم / بیا تا این بهاران را به شادی با تو بگذارم

آن‌چه او ریخت به پیمانه ما نوشیدیم / اگر از خمر بهشت است و گر باده مست

کجا شدند بزرگان نامور امروز / نشانشان به جهان در، نه نام نی اثر است

 بنشین بر آستان رضا چون به هیچ باب / ما را درون پردۀ تقدیر بار نیست

قامتش خواهم که باشد سال و مه در چشم من / زانکه نیکوتر بود سرو سهی در جویبار

ز رهم میفکن ای شیخ به دانه‌های تسبیح / که چو مرغ زیرک افتد نفتد به هیچ دامی

هشتم _ نهم _ سلجوقیان

هفتم _ هشتم _ سلجوقیان

هشتم _ نهم _ تیموریان

هفتم _ هشتم _ تیموریان