آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس چهارم : سبک شناسی قرن های 7 و 8 و 9 (سبک عراقی) | آزمون شماره 7803

عقل را با عشق خوبان طاقت سرپنجه نیست / با قضای آسمانی برنتابد جهد مرد

کسی کو خرد را ندارد ز پیش / دلش گردد از کرده خویش ریش

گر هزارم جواب تلخ دهی / اعتقاد من آن که شیرین است

عاقلان نقطه‌ی پرگار وجودند ولی / عشق داند که در این دایره سرگردانند

کتاب «ظفرنامه شامی» قدیمی‌ترین تاریخ نوشته شده درباره مغول است که در آن نویسنده به دستور امیر تیمور، زبان ساده عامه را به‌کار برده است.

ملّاحسین واعظ کاشفی، کلیله و دمنه را به انشای دوره خود بازگرداند و آن را انوار سهیلی نامید.

در دوره تیمور داخل شدن لغات قبایل مختلف ترک و مغول به زبان فارسی، سرعت بیشتری پیدا کرد و این جریان تا مدّت‌های طولانی در زبان فارسی ادامه یافت.

امیرعلی شیرنوایی کتاب «محاکمه اللغتین» را به عربی نوشت.

چرا همی‌شکنی جان من زسنگْ‌دلی / دل ضعیف که باشد به نازکی چو زُجاج

حیرت اندرخامه نقاش بی‌چونست کو / راستی در نقش رویت دادِ خوبی داده است

دوش سودای رُخش گفتم ز سر بیرون کنم / گفت کو زنجیر تا تدبیر این مجنون کنم

هنوزت شکّر اندر پرّ طوطیست / هنوزت  بر قمر  پرّ غرابست

الف، ب

ت، پ  

الف، ت   

ب، پ