آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس چهارم : سبک شناسی قرن های 7 و 8 و 9 (سبک عراقی) | آزمون شماره 9185

در قرن هشتم نثر فنّی از میان می‌رود و نثر ساده در اکثر کتاب‌ها جای نثر فنّی را می‌گیرد.

ساده‌نویسی در نثر تاریخی این دوره نیز آشکار است ولی این سادگی در همه آثار یکسان نیست.

واژگان ترکی و مغولی نیز با تشویق حوزه ادبی هرات وارد نثر فارسی این دوره می‌شوند.

مدّعیان عرفان، در این دوره به درسی‌کردن عرفان و شرح اصطلاحات پیچیده پرداختند.

نثر فنی در قرن هشتم با سیطره تیموریان بر ایران از میان می‌رود.

ملاحسین واعظ کاشفی کلیله و دمنه را به انشای دوره خود بازگرداند و آن را «انوار سهیلی» نامید.

با این‌که در این دوره از سیطره و نفوذ زبان عربی کاسته شد؛ ادبای بزرگ هم‌چنان آثار خود را به عربی می‌نوشتند.

سلطان حسین بایقرا و امیر علی‌شیر نوایی در حوزه ادبی هرات ترکی‌گویی و ترکی‌نویسی را تشویق می‌کردند. امیر علی‌شیر نوایی «محاکمه‌اللغتین» را به ترکی نوشت.

اسکندربیگ ترکمان، میرزا برخوردار فراهی، قاضی نورالله شوشتری، وحید قزوینی

اسکندربیگ ترکمان، علی بن حسین واعظ کاشفی، میرزا برخوردار فراهی، حسن بیگ روملو

شیخ بهایی، قاضی نورالله شوشتری، وحید قزوینی، حسن بیگ روملو

شیخ بهایی، علی بن حسین واعظ کاشفی، میرزا برخوردار فراهی، قاضی نورالله شوشتری