آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس چهارم : سبک شناسی قرن های 7 و 8 و 9 (سبک عراقی) | آزمون شماره 7685

باور به قضا و قدر

رواج قصیده و شعر درباری

رونق یافتن غزل

جایگزینی «می» به جای «همی» در شعر

نثر فنّی در قرن هفتم کم‌کم ضعیف می‌شود و در قرن هشتم با سیطره تیموریان بر ایران از میان می‌رود.

 از ویژگی‌های نثر این دوره، ورود لغات قبایل مختلف ترک و مغول به زبان فارسی است که در دوره تیمور سرعت رشد آن کمتر شد.

 مدعیان عرفان که به اقتضای زمانه با مغولان کنار آمده بودند، اندک‌اندک اصالت خود را از دست دادند و به درسی کردن عرفان و شرح اصطلاحات و پیچیده جلوه دادن مفاهیم آن پرداختند؛ در نتیجه کتاب عرفانی مهمی به نثر نوشته نشد.

 در کتاب‌های مصنوع و متکلّف بیشتر به ظاهرسازی و تصنّع پرداختند و به استعاره‌های دور از ذهن و آوردن سجع‌های متوالی و بی‌روح روی آوردند.

کامران باش و روان را از طرب با بهره‌دار / شادمان باش و جهان را بر مراد خویش خور

چون نیست خرد میان ایشان / درویش نه این، نه آن توانگر

شبان دانم که از درد جدایی / نیاسودم ز فریاد جهان‌سوز

باد بر باغ همی عرضه کند زرّ عیار / ابر بر کوه همی توده کند سیم حلال