آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره | آزمون شماره 9223

چاه مذلت - گوهر عشق - چنگال مرگ 

حمله حسد - غرّش باد - خنده جام 

بال باد - دل افلاک - رقص برگ 

پای اوهام - حیثیت مرگ - چشم لاله

در آفاق گشاده است و لیکن بسته است / از سر زلف تو تا پای دل ما زنجیر 

خواهم شدن به میکده گریان و دادخواه / کز دست غم خلاص من آن‌جا مگر شود 

دیده عقل مست تو چرخه چرخ پست تو / گوش طرب به دست تو بی‌تو به سر نمی‌شود 

مگر به تیغ اجل خیمه بر کنم ورنه / رمیدن از در دولت نه رسم و راه من است

دوای درد عاشق را کسی کو سهل پندارد / ز فکر آنان که در تدبیر درمانند، در مانند

به عمری یک نفس با ما چو بنشینند، برخیزند / نهال شوق در خاطر چو برخیزند، بنشانند

سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند، بنشانند / پری‌رویان قرار از دل چو بستیزند، بستانند

ز چشمم لعل رمّانی چو می‌خندند، می‌بارند / ز رویم راز پنهانی چو می‌بینند، می‌خوانند

چهار

پنج

هفت

شش