آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس یکم : تاریخ ادبیات فارسی در قرن‌های 7 و 8 و 9 | آزمون شماره 3411

در عهد بازماندگان تیمور، تاریخ‌نویسی به همان اسلوب پیچیده رواج یافت و ادبیات رونقی تازه گرفت.

شاهرخ، شهر هرات را مرکز فرماندهی خود قرار داد و در زمان پسرش، بایسنقرمیرزا، قرآن کریم را به خطّ خوش نگاشتند.

تیموریان تقریباً از نیمۀ دوم قرن هشتم تا اوایل قرن دهم در ایران حکومت کردند.

در عهد تیموریان هنرهایی چون مینیاتور، معماری و تذهیب رواج یافت.

سبک عراقی از اوایل قرن هفتم تا اوایل قرن دهم به مدت 300 سال سبک غالب متون ادب فارسی بود.

در اواخر دوره مغول، بساط حکومت آخرین خلیفه عباسی برچیده شد و زبان عربی و نگارش به آن از رونق افتاد.

زبان و ادبیات فارسی در این دوره دچار سستی و نابسامانی گردید.

در این دوره قالب‌های جدیدی در شعر و نثر پدید نیامد.

بعد از ظهور شاعران بزرگی چون سعدی و حافظ در دورة عراقی به دلیل تسلّط طولانی‌‌مدت مغولان و تیموریان جایی برای رشد زبان و ادبیات فارسی باقی نماند.

مکتب وقوع نتیجة چاره‌اندیشی شاعران برای تغییر سبک و رهایی از گرفتاری تقلید بود و بازتاب طبیعی محیط اجتماعی قرن دهم به‌شمار می‌رفت.

هر چند شاهان صفوی در ترویج و نفوذ زبان ترکی در ایران نقش بسزایی داشتند؛ اما به زبان فارسی اصلاً علاقه‌ای نشان نداده‌اند.

اوضاع اجتماعی و سیاسی ایران در قرن دهم به‌طور کلی و وضع ادبیات نیز به تبع آن آشفته شده بود.