آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس ششم : مجاز | آزمون شماره 5026

که من شهر علمم، علی‌ام دَر است / درست این سخن قول پیغمبر است

ز یک میل کرد آفریدون نگاه / یکی کاخ دید اندر آن شهر شاه

شهری اندر هوست سوخته در آتش عشق / خلقی ‌اندر طلبت غرقه دریای غم‌اند

 ز دست جور تو گفتم ز شهر خواهم رفت / به خنده گفت که حافظ برو که پای تو بست

بی‌زبان مرغی که در کنج قفس دم بسته بود / صد زبان گردیده و سوی گلستان آمده است

ناتوان موری به پابوس سلیمان آمده است / ذرّه‌ای در سایه خورشید تابان آمده است

چنین قفس نه سزای چو من خوش‌الحانی است / روم به گلشن رضوان که مرغ آن چمنم

در این مقام مجازی به‌جز پیاله مگیر / در این سراچه بازیچه ‌غیر عشق مباز

ازویست شادی ازویست زور / خداوند کیوان و ناهید و هور

ای ز بادام تو در عین خجالت نرگس/ وی ز گیسوی تو در حلقۀ سودا سنبل

چون تشنه جان سپردم آنگه چه سود دارد / آب از دو چشم دادن بر خاک من گیا را

سهل است به خون من اگر دست برآری / جان دادن در پای تو دشوار نباشد