آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس ششم : مجاز | آزمون شماره 4127

بخور تا توانی به بازوی خویش / که سعی‌ات بود در ترازوی خویش (مجاز از زور و توانمندی)

لاجرم جام خویش می‌نوشیم / جامه بر جام خویش می‌پوشیم (مجاز از نوشیدنی)

کرم ورزد آن سر که مغزی در اوست / که دون‌همتان‌اند بی‌‌مغز و پوست (مجاز از انسان)

درخت میوه‌دار از روم آرند / درون گلشن ایران بکارند (مجاز از مردم ایران)

چگونه سرو روانی به فکر خون من افتد / که ریخت خون جهانی به خاک راهگذارش

مرا به صیدگهی می‌کشد کمند محبّت / که خون شیر خورند آهوان شیرشکارش

چه عشوه‌ها که خریدم ز چشم عشوه ‌فروشش / چه باده‌ها که کشیدم ز لعل باده‌گسارش

کجا رواست که یک‌جا رود به دامن گلچین / گلی که بلبل مسکین کشید زحمت خارش

ابجدِ عشق مجاز از نو نیازان خوش‌نماست / پیر گشتی واگذار این بازی طفلانه را

دامن فرصت مده از کف که دوران بهار / نیست چندانی که گل بر سر کشد پیمانه را

از خس و خاشاک بگذر گرد گل‌ها طوف کن / تا چو زنبور عسل پُر شهد سازی خانه را

آسمان‌ها در شکستِ من کمرها بسته‌اند / چون نگه دارم من از نُه آسیا یک دانه را