آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس ششم : مجاز | آزمون شماره 5318

آن نه روی است که یک باغ‌ گل و نسرین است / وان نه خال است که یک چرخ مه و پروین است

کو پیک صبح تا گله‌های شب فراق / با آن خجسته طالع فرخنده پی کنم

طوطی خوش‌لهجه‌ام خاموشیم از حیرت است / صد زبان دارم ولی راه زبان گم کرده‌ام

که از تفّ آن کوه آتش برست / همه کامه دشمنان گشت پست

 کس به دور نرگست طرفی نبست از عافیت / بِه که نفروشند مستوری به مستان شما

ای آفتاب خوبان می‌جوشد اندرونم / یک ساعتم بگنجان در سایه عنایت

یک هفته پدیدار بود نرگس دشتی / وان نرگس چشم تو همه ساله پدیدار

صدف‌وار گوهرشناسان راز / دهان جز به لؤلؤ نکردند باز

سرو بگذار که قدی و قیامی دارد/ گو ببین آمدن و رفتن رعنایی را

به عشق روی نکو دل کسی دهد سعدی/ که احتمال کند خوی زشت نیکو را

لبت بدیدم و لعلم بیوفتاد از چشم/ سخن بگفتی و قیمت برفت لؤلؤ را

 دگر به دست نیاید چو من وفاداری / که ترک می‌ندهم عهد بی‌وفایی را

گویی شب هجر تو چو بخت سيه من               از تار سر زلف تو آموخته تاری 

من از لب میگون تو مستی طلبیدم                 شد حاصلم از چشم خمار تو خماری 

رقص آیدم از ساز تو چون زهره چنگی              ای لعبت تنبوری و ای آفت تاری 

پیش رخ روشن تر از آیینه ات ای ماه               خورشید کشد آرزوی آینه داری