آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس ششم : مجاز | آزمون شماره 2963

ای که زلف سیهت بر گل روی آشفته است / ز آتش روی تو آب گل سوری رفته است

دل گم گشته که بر خاک درت می‌جستم / گوییا زلف تو دارد که بسی آشفته است

احتیاجت به چمن نیست که بر سرو قدت / گل دمیدست و همه ساله بهار اشکفته است

چون توانم که ز کویت به ملامت بروم / کآب چشم آمده و دامن من بگرفته است

خدای‌راست مسلّم بزرگواری و لطف / که جرم بیند و نان برقرار می‌دارد

لعل تو زلال مشرب روح / چشم تو چراغ منظر دل

یکی درخت گل اندر میان خانه ماست / که سروهای چمن پیش قامتش پستند

از من غمزده دل می‌طلبد غمزه دوست / دوستان دلبر ما نرگس گویا دارد

چه گویمت که به میخانه دوش مست و خراب / سروش عالم غیبم چه مژده‌ها داده است

حافظ سخن بگوی که بر صفحه جهان / این نقش ماند از قلمت  یادگار عمر

صد جام بنوشیدم صدگونه بجوشیدم / صد کاسه بریزیدم صد کوزه دراشکستم

یزدان هزار عذر بخواهد ز روی تو / فردا که هیچ عذر نباشد گناه را