آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس ششم : مجاز | آزمون شماره 7255

بخور تا توانی به بازوی خویش / که سعی‌ات بود در ترازوی خویش (مجاز از زور و توانمندی)

لاجرم جام خویش می‌نوشیم / جامه بر جام خویش می‌پوشیم (مجاز از نوشیدنی)

کرم ورزد آن سر که مغزی در اوست / که دون‌همتان‌اند بی‌‌مغز و پوست (مجاز از انسان)

درخت میوه‌دار از روم آرند / درون گلشن ایران بکارند (مجاز از مردم ایران)

ب، الف

د، ج

الف، ج

د، ب

شهر خالی است ز عشاق بود کز طرفی / مردی از خویش برون آید و کاری بکند

من ارچه عاشقم و رند و مست و نامه سیاه / هزار شکر که یاران شهر بی‌گنهند

دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد / یاد حریف شهر و رفیق سفر نکرد

شهره شهر مشو تا ننهم سر در کوه / شور شیرین منما تا نکنی فرهادم

جهان متفّق بر  الهیتش /  فرومانده در کُنه (درون) ماهیتش

 جهانی نهاده به کاووس چشم /  زبان پر ز دشنام و لب پر ز خشم

 جهان دل نهاده بدین داستان / همان بخردان و همان راستان

هر که آمد به جهان نقش خرابی دارد / در خرابات بگویید که هشیار کجاست