آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس ششم : مجاز | آزمون شماره 7146

بخور تا توانی به بازوی خویش / که سعی‌ات بود در ترازوی خویش (مجاز از زور و توانمندی)

لاجرم جام خویش می‌نوشیم / جامه بر جام خویش می‌پوشیم (مجاز از نوشیدنی)

کرم ورزد آن سر که مغزی در اوست / که دون‌همتان‌اند بی‌‌مغز و پوست (مجاز از انسان)

درخت میوه‌دار از روم آرند / درون گلشن ایران بکارند (مجاز از مردم ایران)

همیشه تا که همی بشکفد ز باد صبا/ به باغ در سمن تازه و بنفشۀ تر

تا نگار من ز سنبل بر سمن پرچین نهاد/ داغ حسرت بر دل صورتگران چین نهاد

گر چند سال عارض من چون بنفشه بود/ ور چند گاه عارض او بود چون سمن

طراوت رخت آب سمن تمام ببرد/ رخت ز گل نم و از آفتاب آب ببرد

سرو بگذار که قدی و قیامی دارد/ گو ببین آمدن و رفتن رعنایی را

به عشق روی نکو دل کسی دهد سعدی/ که احتمال کند خوی زشت نیکو را

لبت بدیدم و لعلم بیوفتاد از چشم/ سخن بگفتی و قیمت برفت لؤلؤ را

 دگر به دست نیاید چو من وفاداری / که ترک می‌ندهم عهد بی‌وفایی را