آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس سوم : تشبیه | آزمون شماره 8310

یکی به ماه فرا کرده قد بسان علم/ یکی به چاه فرو برده سر بسان رسن

ایوب وار سوخته در آتش بلا/ یعقوب وار ساخته در کلبۀ حزن

ما لاله‌سان ز داغ تو نوشیم خون دل/ تو همچو گل حریف قدح‌نوش کیستی؟

چون ببینی چشم او گویی شکفته نرگس است/ چون ببینی روی او گوید دمیده سوسن است

بنال مطرب مجلس بگوی گفته سعدی / شراب اُنس بیاور که من نه مرد نبیدم

گذشت روزگاران بین که دوران شباب ما / در این سیلاب غم دسته گلی شاداب را ماند

تا سر زلف پریشان تو محبوب من است / روزگارم به سر زلف پریشان مانَد

با همه تیر بلا کآمده بر دل مرا / از مژه‌ات برنگشت بخت نگون‌سار من

در زلف چون کمندش ای دل مپیچ کانجا / سرها بریده بینی بی‌جرم و بی‌جنایت

 جان من دائم دژم باشد به‌سان چشم او / زلف او دائم به خم باشد به‌سان پشت من

گناه چشم سیاه تو بود و گردن دلخواه / که من چو آهوی وحشی ز آدمی برمیدم 

دلم که چون سر زلف تو می‌رود بر باد / به دام عشق درافتاد هر چه بادا باد