آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس سوم : تشبیه | آزمون شماره 7684

داغیم چون سپند مپرس از بیان ما/ در سرمه بال می‌زند امشب فغان ما

شبنم‌صفت زبس که سبکبار می‌رویم/ بوی گل است ناقه‌کش کاروان ما

چو سایه چند به هر خاک جبهه‌سودن‌ها/ که زنگ بخت نگردد کم از زدودن‌ها

دلم چو غنچه در آغوش عافیت تنگ است/ ز خواب ناز سرم چون گهر ته سنگ است

هم‌چو خورشید رخ اندر پس دیوار مپوش / زان که کس چشمه‌ی خورشید به گل ننهفته است

ای که زلف سیهت بر گل روی آشفته است / ز آتش روی تو آب گل سوری رفته است

از سر زلف درازت نکنم کوته دست / که به هر تار سر زلف تو ماری خفته است

باده پیش آور که از عکس می و مهر رخت / در دلم گویی که صد خورشید تابان تافته است