آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس سوم : تشبیه | آزمون شماره 7851

دور نباشد که خلق روز تصوّر کنند/ گر بنمایی به شب طلعت خورشیدوار

چو خورشید بر چرخ بنمود تاج/ زمین شد به کردار تابنده عاج

چو خورشید بر تیغ گنبد رسید/ نه آیین دژ بد نه دژبان پدید

به زیبایی همی ماند به خورشید/ جهان در برگ و بارش بسته امّید

در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع/شب‌نشین کوی سربازان و رندانم چو شمع

روز و شب خوابم نمی‌آید به چشم غم‌پرست/ بس که در بیماری هجر تو گریانم چو شمع

در شب هجران مرا پروانۀ وصلی فرست/ ورنه از دردت جهانی را بسوزانم چو شمع

در میان آب و آتش همچنان سرگرم توست/ این دل زار نزار اشک‌بارانم چو شمع

طبع بر گنج حقیقت قفل و شرع آمد کلید/ تا دهد زآن گنج بیرون گوهر اسرار را

طرف عذار گلگون ز نقاب زلف مشکین/ بنمای تا ملامت نکنند مبتلا را

شب یلداست هر تاری ز مویت، وین عجب کاری/ که من روزی نمی‌بینم، خود این شب‌های یلدا را

نسیم صبح من، از مشرق امید دمید/ ز خواب صبح درآرید آفتابم مرا

بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه بان دارد/بهار عارضش خطی به خون ارغوان دارد

دلم خزانه اسرار بود و دست قضا/درش ببست و کلیدش به دلستانی داد

گوی خوبی که برد از تو که خورشید آن جا/نه سواری است که در دست عنانی دارد

درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد/نهال دشمنی برکن که رنج بی شمار دارد.

الف-ب-پ-ت

الف-پ-ت-ب

ب-ت-پ-الف

ب-پ-ت- الف