آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس سوم : تشبیه | آزمون شماره 7852

دور نباشد که خلق روز تصوّر کنند/ گر بنمایی به شب طلعت خورشیدوار

چو خورشید بر چرخ بنمود تاج/ زمین شد به کردار تابنده عاج

چو خورشید بر تیغ گنبد رسید/ نه آیین دژ بد نه دژبان پدید

به زیبایی همی ماند به خورشید/ جهان در برگ و بارش بسته امّید

در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع/شب‌نشین کوی سربازان و رندانم چو شمع

روز و شب خوابم نمی‌آید به چشم غم‌پرست/ بس که در بیماری هجر تو گریانم چو شمع

در شب هجران مرا پروانۀ وصلی فرست/ ورنه از دردت جهانی را بسوزانم چو شمع

در میان آب و آتش همچنان سرگرم توست/ این دل زار نزار اشک‌بارانم چو شمع

داغیم چون سپند مپرس از بیان ما/ در سرمه بال می‌زند امشب فغان ما

شبنم‌صفت زبس که سبکبار می‌رویم/ بوی گل است ناقه‌کش کاروان ما

چو سایه چند به هر خاک جبهه‌سودن‌ها/ که زنگ بخت نگردد کم از زدودن‌ها

دلم چو غنچه در آغوش عافیت تنگ است/ ز خواب ناز سرم چون گهر ته سنگ است

فشرده از نوع اضافی- فشرده از نوع اضافی - فشرده از نوع غیر اضافی

فشرده از نوع اضافی- فشرده از نوع غیر اضافی- گسترده

فشرده از نوع غیر اضافی- گسترده- فشرده از نوع غیر اضافی

فشرده از نوع غیر اضافی- فشرده از نوع اضافی- فشرده از نوع غیر اضافی

سخن ز حد مبر ای محتسب که مستی من/نه از پیاله خورشید و خم گردون است

رخت روز طرب را بامداد است/سر زلفت شب غم را سواد است

تویی کعبه به هر شهری که باشی/چو مکه نام آن خیر البلاد است.

به عشق طعنه «جامی» مزن که عاشق را/ عنان دل ز کف اختیار بیرون است.