آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس سوم : تشبیه | آزمون شماره 8691

چو سهراب را دید گرد آفرید / که برسان آتش همی بردمید

سرمست می عشق تو در جنت و دوزخ / از نار و نعیم ایمن و فارغ ز عذاب است

رخسارش آتش و دل بیچارگان سپند / لعل لبش می و جگر خستگان کباب

شوریده‌ای است زلف تو کز بند جسته است / خطّ تو آن نبات که از قند رسته است

درخت عشق در این شهر شد نهال خزان بین / نهال فتنه در آن ملک نخل تازه‌ثمر شد

از شراب لعل شد کان بدخشان سینه‌اش / چون سبو با دست خالی هر که در میخانه شد

برگ عیش حُسن از دامان پاک عاشق است / نخل ماتم می‌شود شمعی که بی‌پروانه شد

حُسن از گستاخی ما رفت در ابر نقاب / شمع در فانوس از بی‌تابی پروانه شد

این آب و نان چرخ چو سیل است بی‌وفا / من ماهی‌ام نهنگم عمّانم آرزوست

آتشم تیز مکن ورنه دهانم بگشا / چند چون دیگ کنم ناله سرپوشیده

آتش مهر تو را حافظ عجب در سر گرفت / آتش دل کی به آب دیده بنشانم چو شمع

آتش عشقش ز غیرت بر دلم / تاختن آورد همچون شیر مست