آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس سوم : تشبیه | آزمون شماره 8037

در سینۀ سوزانم مستوری و مهجوری/ در دیدۀ بیدارم پیدایی و پنهانی

من زمزمۀ عودم تو زمزمه‌پردازی/ من سلسلۀ موجم تو سلسله‌جنبانی

خواهم که تو را در بر بنشانم و بنشینم/ تا آتش جانم را بنشینی و بنشانی

ای شاهد افلاکی در مستی و در پاکی/ من چشم تو را مانم تو اشک مرا مانی

کلید گنج سعادت قبول اهل دل است / مباد آن‌که در این نکته شک و ریب کند

مانند تیری از کمان بجهد ز تن سیمرغ جان / آن را بیندیش ای فلان باشد که با ما خو کنی

گورخانه‌ راز تو چون دل شود / آن مرادت زودتر حاصل شود

من خفته بُدَم به ناز در کتم عدم /  حسن تو به دست خویش بیدارم کرد

فرو ماندم از چاره هم‌چون غریق / برون از مدارا ندیدم طریق

مرا می‌بباید چو طفلان گریست / ز شرم گناهان، نه طفلانه زیست

آب نیل است این حدیث جان‌فزا / یا ربش در چشم قبطی خون نما

روز چو شمعی به شب، زودرو و سرفراز / شب چو چراغی به صبح، کاسته و نیم‌تاب

وقت گلست، ای ماه وَش، در وقت گل خوش باش، خوش / از دوستان اندرمکش روی طربناک، ای صنم

از ابر اندرآمد به هنگام نم / جهان شد به کردار باغ ارم

هر آن نقشی که پیش آید در او نقاش می‌بینم / برای عشق لیلی دان که مجنون وار می‌گردم

نِیَم پروانه آتش که پرّ و بال خود سوزم / منم پروانه سلطان که بر انوار می‌گردم