آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس سوم : تشبیه | آزمون شماره 8044

وقت گل است نوش کن باده چون گلاب را/بلبل نغمه ساز کن بلبله شراب را

گرد سفید برق را تا بنشاند از هوا/موج بلند می شود چشمه آفتاب را

کی چو من سوزند یاران گرچه دلسوزند، لیکن/عود چون سوزد بود دل گرمی ای هم مجمری را

خورد عاشق چیست پیکان های زهر آلود هجر/وصل چون یار تو باشد بازجو لوزینه را (لوزینه=نوعی شیرینی)

تربت پارس چو جان جسم تو در سینه فشرد / لیک در خاک وطن آتش عشقت نفسرد

در محیط هستی‌ات عالم به‌جز یک موج نیست / باد تقدیرت به هر جانب روان انداخته

فرّاش خزان ورق بیفشاند / نقاش صبا چمن بیاراست

هر که را خاطر به زلف ماهرویان می‌کشد / عیب نتوان کرد اگر چون من پریشانْ خاطر است

دوش گفتی ز تیرگی شب من / زلف حورست و رای اهریمن (ادات تشبیه، وجه شبه)

چرخ مانند گرزنی که بود / اندرو درّ و گوهر گرزن (مشبه، وجه شبه) (گرزَن: تاجر جواهرنشان)

رخ برافروز هم‌چو مهر سپهر / سر برافراز هم‌چو سرو چمن (مشبه‌به، وجه‌شبه)

مهر او آب و کین او آتش / خشم او درد و عفو او درمان (مشبه‌به، مشبه)

هر نسیمی که به من بوی خراسان آرد                       چون دم عیسی در کالبدم جان آرد

لبت تا در لطافت لاله سیراب را ماند                  دلم در بی‌قراری چشمه سیماب را ماند

قدّ همه دلبران عالم                                           پیش الفِ قدت چو نون باد

صدف‌وار گ_وهرشناسان راز                                       دهان جز به لؤلؤ نکردند باز