آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس سوم : تشبیه | آزمون شماره 8855

پیش ما رسم شکستن نبود عهد وفا را / الله الله تو فراموش مکن صحبت ما را

آرزو می‌کندم شمع صفت پیش وجودت / که سراپای بسوزند من بی سر و پا را

سر انگشت تحیر بگزد عقل به دندان / چون تأمّل کند این صورت انگشت‌نما را

همه را دیده به رویت نگران است ولیکن / خودپرستان ز حقیقت نشناسند هوا را

یکی به ماه فرا کرده قد بسان علم/ یکی به چاه فرو برده سر بسان رسن

ایوب وار سوخته در آتش بلا/ یعقوب وار ساخته در کلبۀ حزن

ما لاله‌سان ز داغ تو نوشیم خون دل/ تو همچو گل حریف قدح‌نوش کیستی؟

چون ببینی چشم او گویی شکفته نرگس است/ چون ببینی روی او گوید دمیده سوسن است

وقت گلست، ای ماه وَش، در وقت گل خوش باش، خوش / از دوستان اندرمکش روی طربناک، ای صنم

از ابر اندرآمد به هنگام نم / جهان شد به کردار باغ ارم

هر آن نقشی که پیش آید در او نقاش می‌بینم / برای عشق لیلی دان که مجنون وار می‌گردم

نِیَم پروانه آتش که پرّ و بال خود سوزم / منم پروانه سلطان که بر انوار می‌گردم

گاه گِریم چون صراحی (= جام شراب) گاه خندم چون قدح / گاه بالم چون صنوبر گاه نالم چون رَباب

روی تو چون نوبهار جلوه‌گری می‌کند / زلف تو چون روزگار پرده‌دری می‌کند

روز چو شمعی به شب، زودرو و سرفراز / شب چو چراغی به روز، کاسته و نیم‌تاب

چون ابر در بهاری و چون مهر در شرف / چون تیغ در نبردی و چون شیر در عرین (= بیشه)