آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس سوم : تشبیه | آزمون شماره 8832

سخن ز حد مبر ای محتسب که مستی من/نه از پیاله خورشید و خم گردون است

رخت روز طرب را بامداد است/سر زلفت شب غم را سواد است

تویی کعبه به هر شهری که باشی/چو مکه نام آن خیر البلاد است.

به عشق طعنه «جامی» مزن که عاشق را/ عنان دل ز کف اختیار بیرون است.

ای در ک_مند زلفک تو حلق_ه‌ی ف_ری_ب / وی در کمان ابروی تو ناوک حیل

دی_وان حاف_ظی ت_و و دی_وان_ه‌ی تو م_ن / اما پری به دیدن دیوان نیامدی

من آن شهرم که سیلاب محبت ساخت ویرانم / تو آن گنجی که در ویرانه‌ی دل‌ها وطن داری

عارض گلگون بنما، دم ز گلستان چه زنی؟ / سنبل مشکین بگشا دسته‌ی ریحان چه کنی؟

گر همه استخوان من سنگ فراق بشکند /  عهد که بسته‌ام به او یک سر موی نشکنم

کلک حافظ شکرین میوه نباتی است بچین / که در این باغ نبینی ثمری بهتر از این

من اگر خوبم اگر بد تو برو خود را باش / هر کسی آن دِرَود عاقبت کار که کشت

شوق تو درهم شکست پنجه شاهین صبر /  عشق تو لشکر کشید بر سر سلطان دل

چگونه باز کنم بال در هوای وصال / که ریخت مرغ دلم پر در آشیان فراق

من که ره بردم به گنج حسن بی‌پایان دوست /  صد گدای هم‌چو خود را بعد ازین قارون کنم

عشق من بر گل رخسار تو امروزی نیست /  دیرسالی است که من بلبل این بستانم

شکست شیشه دل را مگو صدایی نیست / که این صدا به قیامت بلند خواهد شد