آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس پنجم : پایه های آوایی همسان (1) | آزمون شماره 7687

گر جان عاشق دم زند،آتش در این عالم زند/وین عالم بی اصل را چون ذره ها بر هم زند

سوزد مرا سازد مرا در آتش اندازد مرا/وز من رها سازد مرا بیگانه از خویشم کند

جرمی ندارم بیش از این کز جان وفادارم تو را/ور قصد آزارم کنی هرگز نیازارم تو را

هین سخن تازه بگو تا دو جهان زنده شود/وارهد از حد جهان بی حد و اندازه شود

دلم جز مهر مهرویان طریقی برنمی‌گیرد/ ز هر در می‌دهم پندش ولیکن درنمی‌گیرد

احتراز از عشق می‍‌کردم ولی بی‌حاصل است/ هر که از اول تصور می‌کند فرجام را

هر کسی کو دور ماند از اصل خویش/ بازجوید روزگار وصل خویش

چون به هر معنی که بینی تکیه بر ایام نیست/ حیف باشد خواجو ار ضایع کنی ایام را

مفتعلن-فعلاتن-فاعلن

مفتعلن-فعلاتن-فعولن

مستفعلن-فعلاتن-مفعولن

مفتعلن-فعلاتن-فاعلاتُن

وجودی دارم از مهرت گدازان: مفاعیلن مفاعیلن فعولن

ما به یک شربت چنین بی‌خود شدیم: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن

همی‌نالید و با گل راز می‌کرد: مفاعیلن مفاعیلن فعولن

دیگران چندین قدح چون خورده‌اند: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن