آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دوم : پایه های آوایی | آزمون شماره 9023

دمی با غم به سر بردن جهان یکسر نمی‌ارزد

مرا عهدی است با جانان که تا جان در بدن دارم

خردمند شاها رعیت پناها

به سامانم نمی‌پرسی نمی‌دانم چه سر داری؟

الف، ت 

ب، ث 

ت، پ

الف، پ

چو شد روز رستم بپوشید گبر / نگهبان تن کرد بر گبر، ببر

 مگر می‌‌نبینی که دَد را و دام / نینداخت جز حرص خوردن به دام

 به موسی کهن عمر کوته امید / سرش کرد چون دست موسی سپید

بگویم مثالی از این عشق سوزان / یکی آتشی در نهانم فروزان

به کوی مِی فروشانش به جامی برنمی گیرند/ زهی سجادة تقوا که یک ساغر نمی ارزد

من آن آیینه را روزی به دست آرم سکندروار/ اگر می‌گیرد این آتش زمانی ور نمی‌گیرد

صبا گر چاره داری وقت وقت است /که یار ما چنین گفت و چنان کرد

چو در رویت بخندد گل مشو در دامش ای بلبل/ که بر گل اعتمادی نیست گر حُسن جهان دارد