آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دوم : پایه های آوایی | آزمون شماره 8346

دوش ای پسر مِی ‌خورده‌ای چشمت گواهی می‌دهد: دو شِی پِ سر / مِی ‌خُر دِ ‌ای / چش مت‌ گُ وا / هی می ‌دَ هد

ندارد با تو بازاری مگر شوریده اسراری: نَ دا رد با / تُ  با زا ری / مَ گر شو ری / دِ اس را ری

جهان را بدیدم وفایی ندارد: جَ هان را بِ / دی دم وَ فا / یی نَ دا رد

چو فرستاد عنایت به زمین مشعله‌ها: چُ فِ رس تا / د عِ نا یت / بِ زَ مین مَش / عَ لِ ‌ها

بی ماه مهرافروز خود، تا بگذرانم روز خود / دامی به راهی می‌نهم مرغی به دامی می‌زنم 

بسی رنج بردم در این سال سی / عجم زنده کردم بدین پارسی

نگاری چابکی شنگی کله‌دار / ظریفی مه‌وشی ترکی قباپوش

رفیقان چنان عهد صحبت شکستند / که گویی نبوده است خود آشنایی

جانش تویی _ زیبا چو گل

را باز کن _ پنهان شدم

سلطانِ دل _ ظاهر کنی

گشاده‌ای _ غمخواری