آزمون آنلاین فارسی 2 - درس یکم : نیکی | آزمون شماره 4183

سواران جنگی نگهدارشان/ بدان گه که شد سخت پیکارشان

کوهی که بر او زلزله قادر نشد او را/از حلم تو یک ذرّه سکونی و قرار نیست

سودای قدیم آتش افزای شده است/آن های تو کو که وقت هیهات شده است

این تطاول که کشید از غم هجران بلبل/تا سراپرده گل نعره زنان خواهد شد 

من آن یاد را خاک خواهم شدن / که بوی تو می آرد از چین عشق

این قدر کز خود به فکر جستجویت رفته ام / گر نگردم بی نشان عنقانشان خواهم شدن 

خواهم شدن به بستان چون غنچه با دل تنگ / وان جا به نیک نامی پیراهنی دریدن 

ساکن کوی خرابات مغان خواهم شدن / کز در مسجد مرا امید فتح الباب نیست 

ملکا مها نگارا صنما بتا بهارا/ متحیرم ندانم که تو خود چه نام داری
 

هر میوه به وقت خویش سر کرد/ هر فصل چه سان مرتب آمد
 

وقتی دل سودایی می‌رفت به بستان‌ها/ بی‌خویشتنم کردی بوی گل و ریحان‌ها
 

چو از دامن ابر چین کم شود/ بیابان ز باران پر از نم شود