آزمون آنلاین فارسی 2 - درس دوازدهم : کاوه ی دادخواه | آزمون شماره 2392

پیمانۀ حیاتم پر شد فغان که نتوان/ پیمان از او گرفتن پیوند از او بریدن (حسن تعلیل - جناس)

برخیز تا به پاي شود روز رستخیز/وانگه ببین شهید غمت در چه حالت است (تلمیح - ایهام)

شد چمن انجمن از بوي خوشش پنداري/که سمن در بغل و گل به گریبان دارد (جناس - حس آمیزي)

اسباب پریشانی جمع است براي م /جمعیّت اگر خواهی زان طرّه پریشان باش (پارادوکس - مجاز)

رفتیم اگر ملول شدی از نشست ما/ خرمای خدمتی که برآید ز دست ما

برخواستیم و نقش تو در نفس ما چنانک/ هرجا که هست بی تو نباشد نشست ما

شکر خدای بود که آن بت وفا نکرد/ باشد که توبه ای بکند بت پرست ما

جرمی نکرده ام که عقوبت کند ولیک/مردم به شرع می نکشد ترک مست ما

١

٢

٣

۴

 بدو گفت سیمرغ کای پهلوان / مباش اندرین کار خسته روان

چو شد روز رستم بپوشید گبر / نگهبان تن کرد بر گبر ببر

چرا رزم جستی اسفندیار / که او هست رویین‌تن و نامدار

تو را خانه‌ی بید و دیو سپید / نمایم من این را که دادی نوید

 از آن پس چنین گفت با موبدان / که ای پرهنر نامور بخردان (روحانیان زردشتی ـ مخفف بی‌خرد)

 یکی محضر اکنون بباید نوشت / که جز تخم نیکی سپهبد نکشت (دفترخانه ـ فرماندار سپاه)

بدو گفت مهتر به روی دژم / که بر گوی تا از که دیدی ستم؟ (بزرگ‌تر و مجازاً شاه ـ خشمگین)

 ز بیم سپهبد همه راستان / بدان کار گشتند همداستان (درستکاران ـ داستان گفتن با یکدیگر)