آزمون آنلاین فارسی 2 - درس چهاردهم : حمله ی حیدری | آزمون شماره 8390

چون درآمد علّتی اندر قضا / تیغ را دیدم نهان کردن سزا

صلتش بزم خوان هشت بهشت/صولتش رزم هفت خوان ملوك

شب همه شب انتظار صبح رویی می رود/کان صباحت نیست این صبح جهان افروز را

نادان که از قضاي خدا می کند حذر/ غافل که رو به تیر قضا جلوه می کند

رود ذره‌ای گر ز خاکت به باد/ به خون من آن ذره آغشته باد
 

منزلت بادا مبارک باده‌ات در جام باد/ کامران باشی به عالم تا ز عالم نام باد
 

تو را ای پسر پند من یاد باد/ به جز گفت مادر تو را باد باد
 

ملک جهان ز دولت تو بر نظام باد/ باد است لفظ «باد» که خود بر نظام تست
 

 بر مصطفی بهر رخصت دوید/ ازو خواست دستوری اما ندید (اجازه و رخصت)
 

چنین آن دو ماهر در آداب ضرب/ ز هم رد نمودند هفتاد حرب (زدن و کوفتن) 
 

چو غلتید در خاک آن ژنده فیل/ بزد بوسه بر دست او جبرئیل (بزرگ و عظیم)
 

زره لخت‌لخت و قبا چاک‌چاک/ سر و روی مردان پر از گرد و خاک (نوعی جامه جلو بسته)

فلک باخت از سهم آن جنگ، رنگ/ بود سهمگین جنگ شیر و پلنگ
 

از شکافی که نداند هیچ وهم/ صاحب خانه ندارد هیچ سهم
 

ز سهم نامش دست دبیر سست شود/ چه کرد خواهد بر نامه نام او عنوان
 

از بیم تو بهراسد در چرخ ستاره/ پنهان شود از سهم تو در سنگ شراره