آزمون آنلاین فارسی 2 - درس هفتم : باران محبّت | آزمون شماره 8758

بود سرهنگ را دهی مأمور/جایگاهی ز چشم مردم دور 

خانۀ اسرار تو چون دل شود/ آن مرادت زودتر حاصل شود 

با حکیم او قصه ها می گفت فاش/از مقام و خواجگان و شهر و باش 

و اندر آن شهر از قرابت کیست/ خویشی و پیوستگی با چیست؟

یک

دو

سه

چهار

کو صبر و چه دل کانچه دلش می خوانند/  یک قطره خون است و هزار اندیشه 

بیش از این صبر ندارم که تو هر دم بر قومی/ بنشینی و مرا بر سر آتش بنشانی 

رگ جانم گشاده گشت ببند/ پیشتر نوک نیشتر بر کش

دل چیست حاصل خون خوردن من/خون همی خورد دلم کان دل من جز این نیست

ای آفتاب حسن،برون آ دمی ز ابر / کان چهره مشعشع تابانم آرزوست

گویاترم ز بلبل اما ز رشک عام / مُهر است بر دهانم و افغانم آرزوست

پنهان ز دیده ها و همه دیده ها از اوست / آن آشکار صنعت پنهانم آرزوست

گوشم شنید قصۀ ایمان و مست شد / کو قِسم چشم صورت  ایمانم آرزوست

تهمتن گز اندر کمان راند زود / بدان¬سان که سیمرغ فرموده بود (حماسی)

ای سلیمان در میان زاغ و باز / لطف حق شو، با همه مرغان بساز (تعلیمی)

برارم ز بن بیخ بیداد را / به گردون زنم پایۀ داد را (انقلاب اسلامی)

نه تلخ است صبری که بر یاد اوست/ که تلخی شکر باشد از دست دوست (غنایی)