آزمون آنلاین فارسی 2 - فارسی 2 | آزمون شماره 8195

محتسب، مستی به ره دید و گریبانش گرفت / مست گفت ای دوست، این پیراهن است، افسار نیست

شیخ خندید و بگفتش ای سلیم/ این درخت علم باشد ای علیم

از دل و جان شرف صحبت جانان غرض است/ غرض این است و گرنه دل و جان این همه نیست 

 به دل گفت گیو این به جز شاه نیست/ چنین چهره جز در خور گاه نیست 

ج ←ب ←الف

ج ← الف ← ب

ب ← الف ← ج

ب ← ج ← الف

الف ، ب ، ج

ب ، د، ه

الف ، ج ، ه

الف، د، ه

قضا چون سایه از دنباله اعمال می‌آید / گناه لغزش خود را چرا کس بر قضا بندد؟

قضا را دست‌پیچ خود کند در کجروی نادان / گناه خویشتن را کور دایم بر عصا بندد

دل از قضا به دست رضا داده‌ایم ما / عمری است تا رضا به قضا داده‌ایم ما

به زخم تیر قضا بیخ کافران برکند / چو دید روی علی را و حال پیغمبر

ز آرام_ی افتاده آرام من / مگر ریختی شوق در کام من

چه ذوق از ذکر پیدا آید او را / که پنهان شوق مذکوری ندارد

نامه شوق مرا هر کس گذارد در بغل / چون کبوتر بال و پر از پا برون می‌آورد

خیره نکرده اس_ت دلم را چن_ین / نه غم هجران و نه شوق وصال