آزمون آنلاین فارسی 2 - فارسی 2 | آزمون شماره 8202

هرگز نمیرد آنکه دلش زنده به عشق / ثبت است بر جریده عالم دوام ما

بوی خوش تو هر که ز باد صبا شنید / از یار سخن آشنا شنید

نداند گر کسی راه گلستان را در این موسم / به گلشن از صدای خنده گل می‌توان آمد

با من به سلام خشک، ای دوست! زبان تر کن / تا از مژه هر ساعت لعل ترت افشانم

بلی قضاست به هر نیک و بد، عنان‌کش خلق                                   بدان دلیل که تدبیرهای جمله خطاست

بخواهد بُدن بی‌گمان بودنی                                                           نکاهد به پرهیز افزودنی

چنین است رسم قضا و قدر                                                            ز بخشش نیابی به کوشش گذر

قلم به ساعتی آن کارها تواند کرد                                                          که عاجز آید از آن کارها، قضا و قدر

دو

سه

چهار

پنج