آزمون آنلاین فارسی 2 - فارسی 2 | آزمون شماره 8244

ز پادشاه و گدا (فارقم/ فارغم) بحمدالله/گدای خاک در دوست پادشاه من است

در دشت روم خیمه زدیّ و (غریو/ قریو) کوس/تا دشت سند رفت و بیابان سیستان

شاه (قاضی/ غازی) خسرو گیتی‌ستان/آن که از شمشیر او خون می‌چکید

طرب‌سرای وزیر است ساقیا (مگزار/ مگذار)/که غیر جام می آن‌جا کند گران‌جانی

یک

دو

چهار

پنج

داروی درد شوق را با همه علم عاجزم / چاره کار عشق را با همه عقل جاهلم

ز روی علم قوا را به خرج باید داد / و گرنه قوّه هدر رفته است و رنج هباست (هبا: گرد و غبار)

زور داری، چون نداری علم کار / لاف آن نتوان به آسانی زدن

ولیکن علم را هم بی‌عمل کامی روا نبود / چه سان بینی شجاعی را که بی‌تیغ و سنان‌ بینی

سه – هفت

سه – شش

دو – هفت

دو - شش