آزمون آنلاین فارسی 2 - درس شانزدهم : قصّه ی عینکم | آزمون شماره 3121

از رهگذر خاک سرکوی شما بود/ هر نافه که در دست نسیم سحر افتاد

بس تجربه کردیم در این دیر مکافات/ با دُردکشان هر که درافتاد برافتاد

دردا که از آن آهوی مشکین سیه چشم/ چون نافه بسی خون دلم در جگر افتاد

پیرانه سرم عشق جوانی به سرافتاد / وان راز که دردل بنهفتم به در افتاد

دودل ماندن: مضطرب شدن/ شکم را صابون زدن: به خود وعده دادن/ مادر مرده: عزادار

سماق مکیدن: انتظار بیهوده و بی‌حاصل کشیدن/ بی‌دست و پا: بی‌عرضه و ناتوان/ برو برگرد نداشتن: قطعی و حتمی بودن

دست و پا کردن: مهیا کردن/ سر به مهر بودن: سر بسته و مهر و موم شده/ چند مرده حلاجی: چقد عرضه و توان داری

سرخ و سیاه شدن: خجالت کشیدن/ قید چیزی را زدن: از آن چیزی از صرف نظر کردن/ سر دماغ آمدن: با نشاط شدن

بوستان، تذکره‌الاولیاء، فرهاد و شیرین

حملۀ حیدری، تحفه‌الاحرار، لیلی و مجنون

شاهنامه، گلستان، روضۀ خلد

فرهاد و شیرین، بهارستان، جوامع‌الحکایات