آزمون آنلاین فارسی 2 - درس دهم : بانگ جَرَس | آزمون شماره 7959

شُبهه

زلال

صواب

منسوب

١

٢

٣

۴

جانان من برخیز بر جولان برانیم / زان جا به جولان تا خط لبنان برانیم

عشق شوری در نهاد ما نهاد / جان ما در بوتۀ سودا نهاد

برو ای ترک که ترک تو ستمگر کردم / حیف از آن عمر که در پای تو من سر کردم

 حال چوگان چون نمی‌دانی که چیست / ای نصیحت‌گو به ترک گوی گوی

کِل کشیدن و بانگ شادی سر دادن ـ سترگ و بزرگ        

بار عام و پذیرایی عمومی ـ پاس داشتن و نگاه داشتن
 

ابدی و ازلی ـ نهضت و جنبش                                        

حلول و ورود ـ ایثارگر و بخشنده

شب فراق که داند که تا سحر چند است / مگر کسی که به زندان عشق دربند است (غنایی)

بر درِ ارباب بی مروّت دنیا / چند نشینی که خواجه کی به درآید؟ (تعلیمی)

ناگهان قفل بزرگ تیرگی را می‌گشاید / آن‌که در دستش کلید شهر پر آیینه دارد (انقلاب اسلامی)

یکی ز شب گرفتگان چراغ بر نمی‌کند / کسی به کوچه سار شب، درِ سحر نمی‌زند (غنایی)