آزمون آنلاین فارسی 2 - درس ششم : پرورده ی عشق | آزمون شماره 9010

خود چه شد گر غالب آمد چند بار/ هر کسی را غالب آرد روزگار 

رغم آن حاسدان که می‌خواهند/ تا غریب تو را بعید کنند 

گرت بدایع سعدی نباشد اندر بار/ به پیش اهل و قرابت چه ارمغان آری 

مغنی سحرگاه بر بانگ رود/ به یادآور آن پهلوانی سرود 

ز رخسارش فرو می ریخت اشکی/  بنای زندگی بر آب می دید 

چو لشگر گرد بر گردش گرفتند/چو کشتی باد پا در رود افکند 

گل از هجران اقطارش میان کارزارستی/  دل از امید دیدارش میان مرغزارستی

عمر من است زلف تو بو که دراز بینمش/ جان من است لعل تو بو که به لب رسانمش

گفتم ببینمش مگرم درد اشتیاق/ ساکن شود بدیدم و مشتاق تر شدم

صنعت مکن که هر که محبت نه راست باخت/ عشقش به روی دل در معنی فراز کرد

باغبانا ز خزان بی خبرت می بینم / آه از آن روز که بادت گل رعنا ببرد

یارب، به خدایی خداییت/ وآنگه به کمال پادشاهیت

مفعول،نهاد،نهاد،مفعول 

مفعول،منادا؛نهاد،مفعول

مضاف الیه،نهاد،متمم،نهاد

مفعول،منادا،نهاد،متمم