آزمون آنلاین فارسی 2 - درس ششم : پرورده ی عشق | آزمون شماره 2324

گر تو را هست سر کشتن ما بسم الله / خیز از جای و بگو بهر فدا بسم الله

تا به کی وعده کنی حرف وفا هم گویی / در دلت هست وفا گو به وفا بسم االه

تیغ ابروی تو دارد چو سر کشتن ما / بسملم ساز بدین تیغ بلا بسم الله

گفته بودی که به شمشیر سرت بردارم / هین نشستم بر تو، بر سر پا بسم الله

سماعم ساقیان را کرده مدهوش/مقنّی را شه دستان فراموش

درکش رمیدگان را محنت رسیدگان را/زان جذبه‌های جانی ای جذبه تو غالب

آن روز پر عجایب وان محشر قیامت/گشته ست پیش حسنت مستغرق عجایب

خنیده به گیتی به مهر و وفا/ز اهریمنی دور و دور از جفا

گوشه گیری را بلایی همچو شهرت در قفاست /   چـاره ایـن درد بـی درمـان بـه صـحـبــت مـی شـود
 

 پـیش کـسـی کـه درد بـه درمان بـرابـرسـت /   هر خـنده ای بـه زخـم نمایان بـرابـرسـت
 

دردی است درد عشق ز جـان خوشگوارتـر  /  ایـن درد را بـرای چـه درمـان کـنـد، کـسـی؟
 

درد بي درمان عشقم کشت و کرد آسوده خاطر  /  هم ز تاثير مداوا هم ز تدبير طبيبم
 

گر خود همه بیداد کند هیچ مگویید / تعذیب دلارام به از ذلّ شفاعت
 

به زبان چرب جانا بنواز جان ما را / به سلام خشک خوش کن دل ناتوان ما را
 

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم / دولت صحبت آن مونس جان ما را بس 
 

از آن سبب دل سوزن همیشه سوراخ است / که تاب دوری آهنربا نمی‌آرد
 

دو

سه

چهار

یک