آزمون آنلاین فارسی 2 - درس هفتم : باران محبّت | آزمون شماره 7121

۱

۲

۳

۴

جسم خاکی از عشق بر افلاک شد/کوه در رقص آمد و چالاک شد 

گر نور عشق حق بر دل و جانت اوفتد/ بالله کز آفتاب فلک خوبتر شوی 

گویند روی سرخ تو سعدی که زرد کرد/اکسیر عشق  بر مسم افتاد و زر شدم 

عرضه کردم دو جهان بر دل کار افتاده/ به جز از عشق تو باقی همه فانی دانست

دلی که غیب نمای است و جام چم دارد/ز خاتمی که دمی گم شود چه غم دارد 

گر افلاک جمله لطیف اند پس/بگو گر خرد با دلت آشناست

محتسب گر فاسقان را نهی منکر می کند/گو بیا کز روی نامحرم نقاب افکنده ایم 

تا نگردی آشنا زین پرده رمزی نشنوی/گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش 

چنين گر آفتاب عشق سازد عام فيض خود   / جهان آب و گل را ميوه خامي نمي ماند

 دلی که آب شد از عشق برقرار بود / که گل گلاب چو گرديد پايدار بود
 

 همه عمر برندارم سر از این خمار مستی  / که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی
 

چون شیشه عالمی همه گردن کشیده اند  /  تـا از شراب عشق که را سـرخ رو کنند