آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس یکم : تاریخ ادبیات فارسی در قرن‌های 7 و 8 و 9 | آزمون شماره 7672

مثنوی‌های

غزل‌های

قصاید

قطعات

طریقت به‌جز خدمت خلق نیست / به تسبیح و سجاده و دلق نیست

خورشید ز ابر تیره دهد روی گاه گاه / چونان حصاری‌ای که گذر دارد از رقیب

هر که آمد، عمارتی نو ساخت / رفت و منزل به دیگری پرداخت

چو بینی یتیمی سرافگنده پیش / مده بوسه بر روی فرزند خویش

دل به غمش بود شاد رفت غمش هم ز دل / غم چه کند در دلی کان همه سودا گرفت (شادی‌گرایی)

ای وعده تو چون سر زلفین تو نه راست / آن وعده‌های خوش که همی‌کرده‌ای کجاست (زمینی بودن معشوق)

عاقلان، نقطه پرگار وجودند ولی / عشق داند که در این دایره سرگردانند (ستایش عشق)

ز نسرین درآویختی عِقد لؤلؤ / ز گلبن درآویختی عِقد گوهر (واقع‌گرایی)

دو

سه 

چهار

پنج