آزمون آنلاین فلسفه 2 - درس 10: دورۀ میانی | آزمون شماره 10299

کسی که در فلسفه استدلالی به کمال رسیده ولی از ذوق و عرفان بهره‌ای ندارد.

کسی که توانایی استدلال کردن و رسیدن به عرفان را دارد.

کسی که هم در صُور برهانی به کمال رسیده است و هم به اشراق و عرفان دست یافته است.

کسی که به برهان و استدلال توجهی ندارد و فقط به تصفیه نفس می‌پردازد.

بحث و استدلال را برای مطالعة مسائل وجود، کافی نمی‌داند.

اساس آن سلوک معنوی و عرفانی و مجاهدت با نفس است.

به جای فلسفة ارسطو و یونان، از حکمت ایران باستان بهره می‌برد.

به جای مسئلة واقعیت و وجود، به مسئلة نور و مطالب مربوط به آن می‌پردازد.