آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 17: خنده‌ی تو | آزمون شماره 1015

زهی چمن ساز صبح فطرت تبّسم لعل مهرجویت / ز بوی گل تا نوای بلبل فدای تمهید گفت و گویت

به جستجو هر طرف شتابم همان جنون دارد اضطرابم / به ریز پایت مگر بیابم دلی که گم کرده ام به کویت

ز گلشنت ریشه ای نخندد که چرخش افسردگی پسندد / چو ماه نو نقش جام بندد لبی که تر شد به آب جویت

اگر بهارم تو آبیاری و گر چراغم تو شعله کاری / ز حیرت من خبر نداری بیارم آیینه روبه رویت 

فتراک - زین - سپاه - سفینه

اِزار - میغ - برگستوان - دستار

سوفار - سوگند - آچار - نامه

موزه - آزفنداک - شادی - شراع

با این دل ماتم زده آواز چه سازم / بشکسته نی‌ام با لب دمساز چه سازم ( ایهام - تشخیص )

تار دل من چشمه‌ی الحان خدایی است / از دست تو ای زخمه‌ی ناساز چه سازم ( تشبیه - تناسب )

آن بت شمشیرگر ما را به خود همدم نکرد / ریخت خون عشق‌بازان را و ابرو خم نکرد ( استعاره - کنایه )

بر در مسجد گذاری کن، که پیش قامتت / در نماز آیند آن‌هایی که قامت می‌کنند ( جناس تام - حسن‌تعلیل )