آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 17: خنده‌ی تو | آزمون شماره 3893

زهی چمن ساز صبح فطرت تبّسم لعل مهرجویت / ز بوی گل تا نوای بلبل فدای تمهید گفت و گویت

به جستجو هر طرف شتابم همان جنون دارد اضطرابم / به ریز پایت مگر بیابم دلی که گم کرده ام به کویت

ز گلشنت ریشه ای نخندد که چرخش افسردگی پسندد / چو ماه نو نقش جام بندد لبی که تر شد به آب جویت

اگر بهارم تو آبیاری و گر چراغم تو شعله کاری / ز حیرت من خبر نداری بیارم آیینه روبه رویت 

مصطفی! این روی برجکش تیربار دارد. هواستان باشد، احتمالاً پیاده ها از پشت دنبالش می آیند.

همینطور که می دوید و به پشت سر نگاه می کرد، محکم به یکی از آنها خورد که راهش را سد کردند.

خاطرات به صورت مبهم از جلوی چشمانش می گذشتند. هر چند لحظه یکبار زانوی چپش مرطعش می‌شد. ‌

می بینی ارمیا. رو به قبله خاباندیمش. بعد گفت به راست بچرخانیمش؛ سمت کربلا.

سندبادنامه : ظهیری سمرقندی ، تیرانا : اخوان ثالث ، منطق الطّیر : عطّار

قصّه های دوشنبه : آلفونس دوده ، سانتاماریا : رضا امیرخانی ، هوا را از من بگیر خنده ات را نه : پابلو نرودا

در حیاط کوچک پاییز در زندان : اخوان ثالث ، تیرانا : محّمدرضا رحمانی ، ارمیا : سیّد مهدی شجاعی

دری به خانهً خورشید : سلمان هراتی ، سانتاماریا : سیّد مهدی شجاعی ، تیرانا : مهرداد اوستا