آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 12: گذر سیاوش از آتش | آزمون شماره 2086

سراسر همه دشت بریان شدند / بر آن چهر خندانش گریان شدند

سیم روز گشتاسپ آگاه شد / که فرزند جوینده گاه شد

نامم به عاشقی شد و گویند توبه کن / توبه کنون چه فایده دارد که نام شد

دل شاه زان پراندیشه شد / سرش را غم و درد هم پیشه شد

آخـر بــه آتــش اسـت سـر و کـار ظـلـم را  /  انـجــام کـار خـانـه زنـبــور مـی نـگـر
.

اثــر ظـلـم مـحــال اســت بــه ظــالـم نـرســد  /  ناله پیش از هدف از پشت کمان می خیزد
 

ظـالـمـان را مهلـت از مـظـلـوم چـرخ افـزون دهد  /  بـیشـتـر از مـور اینـجـا مـار مـی مـانـد بـه جـا
 

گرچه مجمر از ستمکاری زد آتـش در سپـند  /  دود تــلـخـش انـتــقـام از دیـده مـجـمـر کـشـیـد
 

پــاکـدامـانـان حـریـف خـار تــهـمـت نـیـسـتــنـد  /  شـرم دار از غـنچـه ای بـلـبـل، نواخـوانی بـس اسـت
 

آلـوده بــه تــهـمـت نـشـود پــرده عـصـمـت  /  یوسـف غـمـی از پـیـرهـن چـاک نـدارد
 

یــوســف شــد از گــواه لــبــاســی عــزیــزتــر  /  تـهمت حریف دامن عصمت نمی شود
 

دامـن پــاک گـهـر از گـرد تــهـمـت فـارغ اسـت  /  ابــر اگـر بــر سـیـنـه دریـا گـذارد سـیـنـه را