آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 12: گذر سیاوش از آتش | آزمون شماره 3190

سراسر همه دشت بریان شدند / بر آن چهر خندانش گریان شدند

سیم روز گشتاسپ آگاه شد / که فرزند جوینده گاه شد

نامم به عاشقی شد و گویند توبه کن / توبه کنون چه فایده دارد که نام شد

دل شاه زان پراندیشه شد / سرش را غم و درد هم پیشه شد

هفت

شش

پنج

چهار

نقّاش هرگهی که کشد نقش آن دهان / از مو قلم بسازد آنگاه برکشد

باز بیمار خودم ساختی و خوش کردی / خون من ریختی و جان مرا پروردی

تعلّق‌های هستی با دلت چندان نمی‌پاید / نفس را یک دو دم این آینه محبوس می‌سازد

نه زلیخا پیرهن تنها به بدنامی درید / عشق ازین مستورها بسیار رسوا ساخته است 

مکن ستـم بـه ضعیفان که رشتـه بـی جان  /  ز مـغـز گـوهر جـان سـخـت انـتـقـام کـشـید
 

پــایــه ظــلــم وســتــم راعــامــل بــیــدادگــر  /  می دهد بـراهل بـینش عرض از آثـار خـیر
 

 ســیـل از ویـرانـه بــا رخــســار گــرد آلـود رفــت  /  زود مـی مـالـد فـلـک روی سـتــمـگـررا بــه خـاک
 

اثــر ظـلـم مـحــال اســت بــه ظــالـم نـرســد  /  ناله پیش از هدف از پشت کمان می خیزد