آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 12: گذر سیاوش از آتش | آزمون شماره 2195

ملایمت چون شود ستمگر زهر درشتی است سخت روتر / چون اب از حد برد فسردن(منجمدشدن) نمی شود جز بلور پیدا 

مبین کز ظلم جبّاری، کم آزاری ستم بیند / ستمگر نیز روزی کشتۀ تیغ ستم گردد

به دست خود کند بیدادگر بنیاد دولت را / ستمگر لشکر بیگاه می سازد رعیت را 

می شود اول ستمگر کشتۀ بیداد خویش  / سیل دایم بر سر خود خانه ویران کرده است

دو رخساره پر خون و دل سوگوار / دو دیده پر از نم چو ابر بهار

چو آمد به هنگام خون ریختن / به شیرین روان اندر آویختن

دو چشمش چو دو نرگس قیرگون / لبانش چو بسد رخانش چو خون

زمانه به خون تو تشنه شود / بر اندام تو موی، دشنه شود

چنین است سوگند چرخ بلند / که بر بی‌گناهان نیاید گزند

به من داد این تیر و چرخ اندکی / کزین دو کبوتر بیفکن یکی

چگونه ست ماه و شب و روز چیست؟ / بر این گردش چرخ سالار کیست؟

منگر بدین ضعیف تنم زآنکه در سخن / زین چرخ پرستاره فزون ست اثر مرا

الف - ج - ه‍

الف -ب - ج

ب - ج - د

ج - د - ه‍

پــاکـدامـانـان حـریـف خـار تــهـمـت نـیـسـتــنـد  /  شـرم دار از غـنچـه ای بـلـبـل، نواخـوانی بـس اسـت
 

آلـوده بــه تــهـمـت نـشـود پــرده عـصـمـت  /  یوسـف غـمـی از پـیـرهـن چـاک نـدارد
 

یــوســف شــد از گــواه لــبــاســی عــزیــزتــر  /  تـهمت حریف دامن عصمت نمی شود
 

دامـن پــاک گـهـر از گـرد تــهـمـت فـارغ اسـت  /  ابــر اگـر بــر سـیـنـه دریـا گـذارد سـیـنـه را