آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 14: سی مرغ و سیمرغ | آزمون شماره 249

راه بس دور و دراز و حراسناک بود، پایان راه پیدا نبود.

هدهد به مهربانی به همه جرعت می داد، اما راه دشوار بود ‌

این عدّهٔ قلیل چون بر بالای کوه آمدند، از سیمرغ خبری نبود.

در خواب صروش غیبی به آنها گفت: سیمرغ حقیقی شمایید.

 فلک خمیده نگاهش به من که با تن چون دوک / چگونه بار امانت نشانده‌اند به دوشم ( تلمیح - تشبیه )

چشم جان گر به رخت دوخته دارم چه عجب / که به مژگان تو چشم از دو جهان دوخته‌ام ( کنایه - استعاره )

من به شطرنج غزل با همه شاهی ماتم / تو که از بیدق ذوق و هنری شاه انداز ( ایهام تناسب - مجاز )

نیست پروا تلخ‌کامان را ز سختی‌های عشق / آب دریا در مذاق ماهی دریا خوش است ( اسلوب معادله - تناسب )

چگونه در تو رسم تا ز خود برون نروم / چرا که هستی من در میان حجاب من است

 پرده بر رخ می‌کشی وز ما نمی‌داری حجاب /  خستگان را می‌کشی وز کس نمی‌باشد حیات

برای چیست تکاپوی من به هر طرفی؟ / چو در میانه مسافت همین منم تا تو

 خویشتن را در میان نه بی‌ منی در راه عشق /  زان که بس تنگ است ره اندر نگنجد ما و من