آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 10: فصل شکوفایی | آزمون شماره 437

چون رود امیدوارم بی‌تابم و بی‌قرارم / من می‌روم سوی دریا جای قرار من و تو (متمم - مضاف‌الیه)

با این نسیم سحرخیز، برخیز اگر جان سپاریم / در باغ می‌ماند ای دوست، گل یادگار من و تو (متمم - منادا)

دیروز اگر سوخت ای دوست غم برگ و بار من و تو / امروز می‌آید از باغ بوی بهار من و تو (نهاد - قید)

آن‌جا در آن برزخ سر د در کوچه‌های غم و درد / غیر از شب آیا چه می‌دید چشمان تار من و تو (متمم- قید)

دیروز در غربت باغ من بودم و یک چمن داغ / امروز خورشید در دشت آیینه‌دار من و تو

آن‌جا در آن برزخ سرد، در کوچه‌های غم و درد / غیر از شب آیا چه می‌دید چشمان تار من و تو

اشک است جویبار من و ناله‌ی سه تار / شب تا سحر ترانه‌ی این جویبار من

به هر کویی پری‌رویی به چوگان می‌زند گویی / تو خود گوی زنخ داری بساز از زلف چوگانی

مي رسد احسان به هر کس قابل احسان شود / تنگدستان را وسايل گر نباشد گو مباش

چشم بر احسان گردون دوختن ديوانگيست / دانه ها هشيار باشيد آسيا دلاک نيست

نيست موقوف طلب احسان ارباب کرم / مي شود باد از وصال گل معطردر گذار

می فشانم هر چه می گيرم چو ابر نوبهار / با من احسان ، باتمام خلق احسان کردن است